Ποια είναι τα όρια στα οποία μπορεί να φτάσει ένας πολίτης όταν υπερασπίζεται την οικογένεια του, τον εαυτό του και την περιουσία του.
Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα η ανθρωποκτονία τιμωρείται με τη βαρύτατη ποινή, την ισόβια κάθειρξη. Ωστόσο στις διατάξεις του Κώδικα υπάρχουν και τρεις περιπτώσεις που επιφυλάσσουν στο δράστη διαφορετική ποινική μεταχείριση.
1. Βρασμός ψυχικής ορμής.
Βρασμός ψυχικής ορμής είναι η ψυχική υπερδιέγερση που προκαλείται από την αινίδια υπερένταση συναισθήματος ή πάθους, η οποία ως ενεργός αιτία, έφθασε σε τέτοιο σημείο ώστε να αποκλείσει τη σκέψη. Ο δράστης όμως δεν έφτασε μέχρι του σημείου διατάραξης της συνείδησής του, η οποία συνεπάγεται μειωμένη ικανότητα προς καταλογισμό ή πλήρες ακαταλόγιστο. Αν ο κατηγορούμενος διέπραξε έγκλημα σε βρασμό ψυχής τιμωρείται με επιεικέστερη ποινή κάθειρξης που είναι από 5 έως 20 χρόνια.
2. Άμυνα
Σύμφωνα με το άρθρο 22 του Ποινικού Κώδικα, δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου στην οποία προβαίνει το άτομο για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον (π.χ., τα παιδιά του ή τη σύζυγό του) από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον του. Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από τον βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης. Αν διαπιστωθεί ότι ο δράστης εγκλημάτησε σε κατάσταση άμυνας μένει ατιμώρητος.
3. Υπέρβαση των ορίων άμυνας
Και σε αυτή την περίπτωση ανθρωποκτονίας αποκλείεται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Ο δράστης μπορεί να μείνει και σε αυτή την περίπτωση ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν κριθεί ότι ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση.
