Πάει καιρός τώρα, δεν θυμάμαι πόσος, έχασα βλέπετε και το μέτρημα πια, που καθημερινά ξεφυτρώνουν φωτιές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Κατά τα άλλα τηλεοπτικά σποτ στην ελληνική τηλεόραση καλοφτιαγμένα μας πλασάρουν συμβουλές για το πόσα μέτρα πρέπει να είναι το λάστιχο, ή πόσο να απέχει το ένα δέντρο από το άλλο.
Επειδή δεν αντέχω να βλέπω άλλο τη χώρα που οι πρόγονοί μας, έδωσαν το αίμα τους για να είναι ελεύθερη και όμορφη, είμαι από εκείνους που σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι οι πυρκαγιές που καταστρέφουν κάθε τι όμορφο στο πέρασμά τους, οι πυρκαγιές που αφήνουν οικογένειες στο δρόμο, κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι.
Και τελικά οι μόνοι που την πληρώνουν είναι οι πυροσβέστες και τα Σώματα Ασφαλείας της Χώρας.
Όλα λειτουργούν βάση κάποιου σχεδίου. Το τι και το πως θα το δείξει σε όλους ο χρόνος.
Υ.Σ. Σε καμία περίπτωση το κείμενο δεν έχει συγκεκριμένο πολιτικό “χρώμα”, έχει μόνο πολύ πίκρα κι ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ.
Μια αναγνώστρια
φωτογραφία: notospress.gr
*Το stopattack δεν φέρει ευθύνη για το παρών κείμενο της αναγνώστριάς μας
