Με αφορμή μια υπόθεση στη χώρα μας σχετικά με θανάτους παιδιών που έχει πάρει τον δρόμο της αστυνομικής έρευνας ψάξαμε και βρήκαμε τον οδηγό του FBI σχετικά με ανθρωποκτονίες παιδιών. Το εγχειρίδιο βασίζεται σε στοιχεία που έχουν συλλεχθεί τις τελευταίες δεκαετίες από υποθέσεις που εξιχνιάστηκαν.
Όταν η αστυνομία υποψιάζεται ότι το παιδί που βρέθηκε νεκρό δεν είναι από ατύχημα ή ιατρικό πρόβλημα, τότε εφαρμόζουν την μέθοδο της κόμπρας. Δηλαδή διαρρέουν στον τύπο και στους άμεσα ενδιαφερόμενους ότι δεν υπάρχουν στοιχεία γύρω από τον θάνατο των παιδιών και πως η υπόθεση οδεύει προς κλείσιμο.
Παράλληλα όμως καλούν τους άμεσα υπόπτους για καταθέσεις, λέγοντας πως είναι γραφειοκρατική διαδικασία. Έτσι ο ύποπτος ηρεμεί, πιστεύει πως ξεγέλασε τις αρχές και είναι πιο πιθανό να υποπέσει κάποιο λάθος που θα οδηγήσει στην αποκάλυψή του.
Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ είναι αποκαλυπτικά.
Όταν τα θύματα είναι παιδιά τότε το 20% αυτών οφείλεται σε ανθρωποκτονία. Όταν μιλάμε για παιδιά έως 4 ετών, το ποσοστό εκτοξεύεται στο 35%.
Στο 61% των υποθέσεων ο δολοφόνος είναι ένας από τους δύο γονείς.
Στο 72% των φόνων έγινε με γυμνά χέρια, δηλαδή με ξυλοδαρμό, πνιγμό ή στραγγαλισμό.
Στο 57% ο δολοφόνος ήταν ο πατέρας, ενώ στο 43% η μητέρα.
Η αναλογία αλλάζει συντριπτικά όταν πρόκειται για βρέφη, με τις μητέρες να είναι κατά πλειονότητα οι δολοφόνοι.
90% είναι βιολογικοί γονείς ενώ το 10% θετοί γονείς.
Μόνο το 37% των δολοφόνων είχαν κάποια γνωστή ψυχιατρική ασθένεια, τουλάχιστον μέχρι να συλληφθούν.
Ο νούμερο ένας λόγος είναι η εκδίκηση μεταξύ των συζύγων, ακολουθεί κάποιο παιδικό τραύμα που είχε ο δολοφόνος, ενώ ο ερχομός ενός “ανεπιθύμητου παιδιού¨ είναι ο τρίτος πιο διαδεδομένος λόγος.
