Το αλεξίπτωτο είναι συσκευή που περιορίζει την ταχύτητα πτώσης ενός σώματος στην ατμόσφαιρα. Η λειτουργία του, βασίζεται στην εκμετάλλευση της αντίστασης του αέρα. Για πρώτη φορά ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διατύπωσε την υλοποίηση αυτής της συσκευής, την οποία και σχεδίασε το 1514 και την περιέγραψε στον Ατλαντικό Κώδικα. Αργότερα, το 1595, και ο Βενάντσιο σχεδίασε ένα άλλο αλεξίπτωτο.
Για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν αλεξίπτωτο οι Γάλλοι, στα τέλη του 18ου αιώνα και ειδικά ο Αντρέ-Ζακ Γκαρνερέν και η οικογένειά του, που απέκτησε τότε μεγάλη φήμη. Πρώτος, ωστόσο, ήταν στις 26 Δεκεμβρίου 1783 ο Λουί-Σεμπαστιάν Λενορμάν στο Μονπελιέ της Γαλλίας. Αλλά το αλεξίπτωτο τελειοποιήθηκε και διαδόθηκε ουσιαστικά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρησιμοποιήθηκε πολύ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και από τους Γερμανούς και από τους συμμάχους (στην κατάληψη της Κρήτης το 1941 από τους Γερμανούς και στις αποβάσεις των συμμάχων στη Σικελία).
Κατασκευάστηκε, για να χρησιμοποιείται σαν μέσο διάσωσης σε περιπτώσεις κινδύνου, εφαρμόζεται όμως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Μετά το 1945 διαδόθηκε ο αλεξιπτωτισμός σαν άθλημα, ιδιαίτερα στη Γαλλία και στην Ανατολική Ευρώπη.
Λειτουργία
Το σημερινό αλεξίπτωτο αποτελείται από τον θόλο, που είναι κατασκευασμένος από ανθεκτικό ύφασμα (βαμβακερό, μεταξωτό, νάιλον) και έχει επιφάνεια 50 τ.μ. συνήθως, και διάμετρο 5 – 6 μ. Από τα άκρα του ξεκινούν πολλά σκοινάκια, που συνδέονται με τη στολή του αλεξιπτωτιστή. Στην οροφή του υπάρχει μια μικρή τρύπα με ελαστικό δακτύλιο, για να μπορεί να διαστέλλεται, όταν ανοίγει το αλεξίπτωτο και να φεύγει περισσότερος αέρας.
Το αλεξίπτωτο είναι τοποθετημένο μέσα σε σάκο, που δένεται στη ράχη ή σε ειδικό μαξιλάρι που μπορεί και να κάθεται ο αλεξιπτωτιστής. Για να βγαίνει ο θόλος πιο εύκολα, υπάρχει ένα μικρό αλεξίπτωτο που συνδέεται με την κορυφή του θόλου (αλεξίπτωτο πιλότος). Αυτό εκτοξεύει ένα ελατήριο, όταν ανοίγει ο σάκος, που το περιέχει, μαζί με τον θόλο.
Αλλά το άνοιγμα του αλεξίπτωτου μπορεί να γίνει και αυτόματα, χρησιμοποιώντας ένα σκοινί (20 μ. περίπου) που από ένα μέρος είναι δεμένο με το αεροπλάνο και το άλλο με το μηχανισμό εκτίναξης του αλεξίπτωτου πιλότου και το οποίο τεντώνεται μόλις ο αλεξιπτωτιστής εγκαταλείψει το σκάφος. Επίσης μπορεί να γίνει και κατευθυνόμενο. Μ’ αυτόν του τρόπο ο αλεξιπτωτιστής κινεί μια λαβή της εξάρτησής του που στη συνέχεια ενεργοποιεί το μηχανισμό εκτίναξης.
Το βάρος του συνηθισμένου αλεξίπτωτου είναι 5 – 7 κιλά και η ταχύτητά του είναι 5 – 6 μέτρα το δευτερόλεπτο.
