«Η Αστυνομία είναι εκεί σε κάθε ανάγκη, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες» τονίζει, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Οικονόμου, σε άρθρο του με τίτλο «Που είναι η Αστυνομία;» , που δημοσιεύτηκε χθες στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής».
Ο κ. Οικονόμου επισημαίνει ότι «η Αστυνομία έχει απεριόριστο πεδίο έργου, αλλά δυστυχώς πεπερασμένες δυνάμεις, όπως κάθε θεσμός του κράτους» και για το λόγο αυτό βρίσκονται, με εντολή του πρωθυπουργού, σε φάση επιστροφής στο πεδίο 2.500 αστυνομικοί.
Όπως τονίζει ο υπουργός ήδη στην Τροχαία έχει υπερδιπλασιαστεί το προσωπικό που είναι στο πεδίο τις ώρες αιχμής προσθέτωντας ότι η δομική λύση του κυκλοφοριακού προβλήματος δεν μπορεί να λυθεί τροχονομικά.
Παράλληλα απαντά στην κριτική που γίνεται στην Αστυνομία για την αποτελεσματικότητα της σημειώνοντας ότι τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δεν δικαιώνουν τους «νέο-αγανακτισμένους που καταφέρονται σκαιά κατά της Αστυνομίας».
Αναλυτικά το άρθρο του κ. Οικονόμου:
«Το ερώτημα “που είναι η Αστυνομία” ακούγεται τόσο από απροκατάληπτους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν γνήσιο ενδιαφέρον για την τάξη και τη νομιμότητα, όσο και από προκατειλημμένους, οι οποίοι ασκούν υποβολιμαία κριτική στην Αστυνομία για να εξυπηρετήσουν αλλότριους σκοπούς.
Κι όμως, η απάντηση στο ερώτημα είναι εύκολη: η Αστυνομία είναι παντού. Και είναι παντού γιατί δεν υπάρχει σχεδόν καμία κοινωνική δραστηριότητα στην οποία να μην εμπλέκεται. Η Αστυνομία είναι εκεί, ακόμα και όταν δεν φαίνεται. Είναι εκεί, ακόμα και όταν δεν την αναζητά κανείς, καθώς η ησυχία και η τάξη οφείλονται στο προληπτικό και αποτρεπτικό της έργο. Η Αστυνομία είναι εκεί σε κάθε ανάγκη, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες.
Η Αστυνομία έχει απεριόριστο πεδίο έργου, αλλά δυστυχώς πεπερασμένες δυνάμεις, όπως κάθε θεσμός του κράτους. Και για αυτό, με εντολή του Πρωθυπουργού, βρίσκονται σε φάση επιστροφής στην πρώτη γραμμή της ανάγκης 2.500 αστυνομικοί (ήδη πάνω από 1500 και οι υπόλοιποι οσονούπω). Στην Τροχαία, υπερδιπλασιάσαμε τον αριθμό του προσωπικού που είναι στο πεδίο τις ώρες αιχμής, φτάνοντας πια περίπου τα 100 άτομα.
Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του νέου ολιστικού σχεδίου ασφάλειας, αναδιατάσσουμε τις δυνάμεις μας, αναδιοργανώνουμε το μοντέλο αστυνόμευσης και αναπτύσσουμε δίκτυο καμερών, ώστε να διευκολυνθεί και να ενισχυθεί το έργο της Αστυνομίας σε όλα τα επίπεδα. Ενδεικτικά, σε διάστημα μόλις 100 ημερών αυξήθηκε σε διψήφιο ποσοστό η βεβαίωση παραβάσεων, ξεπερνώντας τις 100.000 μηνιαίως, ως αποτέλεσμα εντατικών ελέγχων σε κάθε τομέα.
Αυτά για τους απροκατάληπτους. Αλλά χρειάζεται να διευκρινισθούν ορισμένα σημεία ως απάντηση στους προκατειλημμένους.
Είναι προφανές ότι εξακολουθούμε να πληρώνουμε τα προβλήματα και τις ανεπάρκειες που δημιούργησε ή μεγέθυνε η μνημονιακή κρίση. Για μια δεκαετία, εξαιτίας των δημοσιονομικών περιορισμών, δεν επενδύσαμε, ως κράτος, στην επέκταση και τον εκσυγχρονισμό βασικών συγκοινωνιακών υποδομών, όπως και στην επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των ΜΜΜ. Ταυτόχρονα, ο πληθυσμός της Αττικής αυξάνεται συνεχώς λόγω αστυφιλίας και τουρισμού. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα αυτοκίνητα δεν χωράνε πια στους δρόμους. Η Αστυνομία δεν κατασκευάζει δρόμους, δεν διαπλατύνει δρόμους, δεν εκτελεί μεταφορικό έργο. Κάθε μέρα η Τροχαία καλείται να διαχειριστεί το αδύνατο: να χωρέσουν όλο και περισσότερα αυτοκίνητα σε δρόμους φτιαγμένους με προδιαγραφές 20ου αιώνα. Η δομική λύση του προβλήματος δεν μπορεί να δοθεί τροχονομικά. Η εμμονική κριτική που υφίσταται η αστυνομία, από ορισμένους, είναι άδικη, στο βαθμό που δεν στοχεύει τη ρίζα των προβλημάτων. Η Κυβέρνησή μας, με σύμμαχο την οικονομική πρόοδο που πετυχαίνει, δρομολογεί νέα μεγάλα οδικά έργα και προχωρά σε δραστική ενίσχυση των ΜΜΜ. Αλλά τα μέτρα αυτά, για να αποδώσουν, χρειάζονται χρόνο.
Επίσης, είναι γεγονός ότι υπάρχει διάχυτη κουλτούρα ανομίας και παραβατικότητας, η οποία τροφοδοτήθηκε κυρίως από ιδεολογικά ελατήρια και κοινωνικά προβλήματα που γιγαντώθηκαν στη δεκαετία των μνημονίων. Η Αστυνομία καλείται να διαχειριστεί το τελευταίο στάδιο, τα όσα παράγει αυτή η κουλτούρα. Και υπερβαίνει εαυτήν για να ανταποκριθεί. Εθελοτυφλεί όποιος ισχυρίζεται ότι η ριζική λύση θα έλθει από την Αστυνομία. Αντίθετα, χρειάζονται βαθιές κοινωνικές και εκπαιδευτικές παρεμβάσεις. Η Αστυνομία είναι προφανώς η έσχατη και όχι η βέλτιστη λύση όταν παραβάτες είναι 11χρονοι ή 14χρονοι. Δυστυχώς, δεν είμαστε εξαίρεση -και δεν θα μπορούσαμε να είμαστε- σε ό,τι συμβαίνει στο Δυτικό κόσμο, αλλά δεν είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από τις περισσότερες δυτικές χώρες.
Τέλος, με ανησυχία διαπιστώνω ότι ορισμένοι νέο-αγανακτισμένοι καταφέρονται σκαιά κατά της Αστυνομίας, αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητά της, παρότι τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δεν δικαιώνουν την κριτική τους. Αυτοί δεν κατανοούν ότι η Αστυνομία οφείλει να είναι αποτελεσματική μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν οι νόμοι και η Δικαιοσύνη. Η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει ό,τι της κατέβει, ούτε ό,τι ο καθένας φαντάζεται. Η Αστυνομία δεν είναι και δεν ενεργεί σαν συμμορία ή αυτόκλητη πολιτοφυλακή. Στη δημοκρατία δεν έχει σημασία μόνο ο σκοπός και το αποτέλεσμα, αλλά πρωτίστως τα μέσα, ώστε να μην καταστρέψουμε την Πολιτεία μας».
