Του Νικόλαου Β. Σταυρόπουλου, Δικηγόρου
- Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι αν ένα έγκλημα (π.χ. φόνος) τελεστεί σε κατάσταση άμυνας, ο δράστης δεν τιμωρείται. Ο Ποινικός Κώδικας ορίζει ρητά άλλωστε ότι «δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας». Η ρύθμιση αυτή είναι αυτονόητη συνέπεια της αίσθησης αυτοσυντήρησης και της ανάγκης του καθενός να προστατεύσει τον εαυτό του ή και τρίτους από επιθέσεις.
- Ο νομικός ορισμός της άμυνας είναι ο εξής : Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει κάποιος, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.
- Από τον ορισμό αυτό προκύπτουν επιγραμματικά κάποιες βασικές αρχές, που ισχύουν στη νόμιμη άμυνα, προκειμένου αυτή να μην τιμωρηθεί :
- Καταρχάς θα πρέπει η εναντίον μας επίθεση να είναι άδικη και παράνομη, έτσι π.χ. κάποιος που πυροβολεί το δικαστικό κλητήρα, που έρχεται να του κατασχέσει πράγματα, δεν είναι σε άμυνα, διότι ο κλητήρας λειτουργεί στα πλαίσια του Νόμου και κατόπιν εντολής.
- Έπειτα θα πρέπει άμυνα και επίθεση να ταυτίζονται χρονικά ή τουλάχιστον να είναι πολύ κοντά, έτσι π.χ. αν κάποιος μας πυροβολήσει και φύγει, δε νοείται να τον βρούμε μετά από μία ..βδομάδα στο καφενείο και να τον πυροβολήσουμε εξ επαφής, ενώ αν π.χ ο δράστης κυνηγάει το θύμα επί ώρες, η άμυνα είναι δυνατή, για όσο χρόνο υφίσταται αυτή η κατάσταση, διότι εδώ η επίθεση έχει διάρκεια! Επίσης αν το θύμα π.χ. καταφέρει να αφοπλίσει τον επίδοξο δράστη, η επίθεση λογικά έχει τελειώσει, οπότε αν στη συνέχεια τον σκοτώσει, θα έχει πρόβλημα.
- Τρίτον και βασικότερο, η άμυνα οφείλει να είναι η αναγκαία, όπως λέει ο Νόμος και εδώ είναι ένα λεπτό σημείο, που μπορεί και δημιουργεί στην πράξη προβλήματα στον αμυνόμενο, διότι αν έχουμε υπέρβαση του αναγκαίου ορίου και μέτρου, η πράξη άμυνας μπορεί να κριθεί ως άδικη και να τιμωρηθεί ! Έτσι π.χ. αν μας επιτεθεί κάποιος με ύβρεις, η άμυνα με… πυροβολισμό, προφανώς υπερβαίνει το μέτρο και θα τιμωρηθούμε για ανθρωποκτονία με πρόθεση (ίσως με ελαφρυντικό). Τα όρια βέβαια δεν είναι πάντα τόσο ευδιάκριτα, αλλά συχνά πολύ λεπτά, για αυτό ο Νόμος αναφέρει ορισμένα κριτήρια, με βάση τα οποία θα κριθεί το αναγκαίο μέτρο της άμυνας και αυτά είναι: η επικινδυνότητα, το είδος, ο τρόπος και η ένταση της επίθεσης, η βλάβη που επεδίωκε ο επιτιθέμενος και οι λοιπές περιστάσεις.
- Όποιος υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο άμυνας, τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη, ενώ αν έγινε η υπέρβαση από αμέλεια, με την ποινή, που προβλέπεται για το αντίστοιχο έγκλημα εξ αμελείας.
- Αν όμως η υπέρβαση οφείλεται στο φόβο και την ταραχή, που του προκάλεσε η επίθεση, τότε μένει ατιμώρητος! Έτσι π.χ. αν διαπιστώσει κάποιος έντρομος μέσα στη νύχτα ότι έχει μπει διαρρήκτης στο σπίτι του και τον πυροβολήσει, ακόμα και αν ο επίδοξος ληστής ήταν άοπλος, τότε με βάση τις περιστάσεις, θεωρώ ότι ο αμυνόμενος, θα πρέπει να κριθεί ατιμώρητος, (σ.σ. άλλο τι πρέπει και άλλο τι θα γίνει στην πραγματικότητα – δικάζουν άνθρωποι, όχι μηχανές) διότι ήταν προφανώς φοβισμένος και δεν μπορούσε μέσα στο σκοτάδι να διακρίνει αν ο εισβολέας οπλοφορούσε ή όχι!
- Να σημειωθεί τέλος ότι αν κάποιος προκαλέσει με πρόθεση την επίθεση του άλλου, για να τον πλήξει δήθεν σε κατάσταση άμυνας, τότε θα τιμωρηθεί κανονικά για το έγκλημα.
7 Μύθοι γύρω από την αυτοάμυνα με πυροβόλα
Του Ραξή Επιτρόπου MEng
Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με κάποιες (κλασσικές πλέον) πλάνες που φτάνουν στα αυτιά ή τα μάτια μας μέσω φίλων ή/και αναγνωστών. Θα αναλύσουμε τον κάθε μύθο ξεχωριστά – και θα τον καταρρίψουμε, όπως είναι χαρακτηριστικό του site μας. Φυσικά έχουμε κάνει αναφορά σε ορισμένα από αυτά τα θέματα και στο παρελθόν – ας ξεκινήσουμε λοιπόν!
Α. Πρέπει να πυροβολήσω τον αντίπαλο στα πόδια για να μην τον σκοτώσω
Καμία σχέση:
- Μετά από ένα πυροβολισμό στα πόδια ο αντίπαλος μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει να μας μαχαιρώνει, να μας στραγγαλίζει, να μας χτυπά ή να μας πυροβολεί για αρκετή ώρα.
- Αν η βολή μας διαρρήξει την «κατάλληλη» αρτηρία στο πόδι του αντιπάλου, είναι σίγουρο πως δεν θα έχει πάνω από λίγα λεπτά ζωής, καθώς η αιμορραγία θα είναι ακατάσχετη και θα απαιτεί χειρουργικές γνώσεις για να σταματήσει εγκαίρως.
Β. Θα χτυπήσω (μηχανικά) τον αντίπαλο με το όπλο μου για να μην χρειαστεί να τον πυροβολήσω
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία! Να γιατί:
- Για να χτυπήσουμε κάποιον μπαίνουμε στην εμβέλεια της κλωτσιάς ή της γροθιάς του. Πολύ χειρότερα δε, του μαχαιριού του.
- Το πυροβόλο δεν είναι ρόπαλο και το ρόπαλο δεν είναι πυροβόλο: Σε ένα αμερικανικό περιστατικό αστυνομικός χρησιμοποίησε περίστροφο ως σιδερένια γροθιά, στράβωσε τον υποφυλακτήρα στης σκανδάλης, μπλόκαρε τη σκανδάλη και έμεινε με τη σιδερένια γροθιά στο χέρι, ενώ πριν είχε περίστροφο. Σε άλλο περιστατικό ο αντίπαλος χτυπήθηκε με τη βάση του πιστολιού, μετακινήθηκε το ελατήριο του γεμιστήρα, αυτός έπαθε εμπλοκή και το όπλο πρακτικά έμεινε με μία μόνο σφαίρα στο πεδίο της μάχης.
- Κάθε φορά που χτυπάμε κάποιον ή κάτι με ένα πυροβόλο, αυτό μπορεί να εκπυρσοκροτήσειάθελα μας.
- Αν, την ώρα που σπρώχνουμε τον αντίπαλο με το όπλο, το κλείστρο μας μετακινηθεί προς τα πίσω 1-2 χιλιοστά, το όπλο μας δεν μπορεί να ρίξει αν χρειαστεί! Μεγάλος κίνδυνος στο πιστόλι.
Γ. Οι περισσότερες εμπλοκές γίνονται σε κοντινές αποστάσεις, άρα δεν χρειάζεται να ξέρω σημάδι
Πολύ επικίνδυνη πλάνη, γιατί εμπεριέχει μια δόση αλήθειας (τη μικρή απόσταση) ανακατεμένη με το τεράστιο ψέμα:
- Η αδρεναλίνη μας κάνει πολύ χειρότερους από ό,τι είμαστε στο σκοπευτήριο.
- Ακόμα και ένα λειόκαννο με ανοικτό τσοκάρισμα πετυχαίνει μόνο μικρή διασπορά σε αποστάσεις των 5-10m. Τυπικά στα 10 μέτρα έχουμε ένα άνοιγμα μιας μπάλας του μπάσκετ – η σωστή σκόπευση είναι απαραίτητη!
Δ. Τη νύκτα θα κρατώ το φακό μακριά από το σώμα μου για να μη δίνω στόχο
Τα έχουμε ξαναπεί και στο παρελθόν, και μάλιστα πολύ αναλυτικά:
«…Υπάρχει ο μύθος, που κατά καιρούς αναγράφεται και αναμασιέται ακόμα και από ορισμένα σοβαρά βιβλία αυτοάμυνας, ότι το φως προδίδει τη θέση μας και πρέπει να το κρατάμε μακριά από το σώμα μας για να μπερδέψουμε τον αντίπαλο. Στην πραγματικότητα το να φωτίσουμε το χώρο de facto προδίδει τη θέση μας, όποια κι αν είναι η θέση του φακού, και το τελευταίο πράγμα που πρέπει να μας απασχολεί εκείνη την ώρα είναι η θέση του φακού. Ο μύθος αυτός μας έρχεται από την εποχή που οι αστυνομικοί είχαν… λυχνάρια, και έπρεπε να τα κρατούν ψηλά και μακριά για να βλέπουν καλύτερα και μακρύτερα – και όχι φυσικά για να μπερδέψουν τον αντίπαλο τους…»
Ε. Χρειάζομαι οπωσδήποτε σκοπευτικά «πολεμικού» τύπου, και μια τεράστια αποθήκη φυσιγγίων στο όπλο μου
Άλλη μια ανοησία που προωθούν ορισμένα οπλοπωλεία για να πουλήσουν αξεσουάρ. Μετά από μελέτη αρκετών στατιστικών (από διάφορες χώρες), κατέληξα στον κανόνα που ονομάζω «3 επί 3» – Εξηγούμαι αμέσως (αναφερόμαστε πάντα σε καιρό ειρήνης):
- Τα περισσότερα gunfights (πιστολίδια) παγκοσμίως γίνονται σε αποστάσεις γύρω στα 3 μέτρα.
- Οι περισσότερες εμπλοκές τελειώνουν με 3 σφαίρες.
- Τέτοιου είδους συρράξεις κατά κανόνα ολοκληρώνονται μέσα σε 3 δευτερόλεπτα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Είναι λοιπόν προφανές πως κάποιος μπορεί «κάλλιστα» να αμυνθεί για να σώσει τη ζωή του με ένα απλό και νόμιμο κυνηγετικό όπλο (με τον περιοριστή – μειωτήρα των 3 φυσιγγίων) – τουλάχιστον αν έχει έναν μόνο αντίπαλο. Αν έχει περισσότερους… Ας ελπίσουμε ότι η προπόνηση και τα συχνά γεμίσματα στο σκοπευτήριο θα αποδώσουν! Και «Αν μπουν στο διαμέρισμα μου 10 εισβολείς με εκπαίδευση ειδικών δυνάμεων για να με σκοτώσουν, τι θα γίνει μετά; Τι να κάνω;» Η απάντηση είναι προφανής όμως! *1
ΣΤ. Το «Χ» όπλο (συνήθως αναφέρονται στο ΑΚ-47/ΑΚ-74 ή σε κάποιο παλαιολιθικό χράπα-χρούπα) έχει πάντα το πλεονέκτημα, και το σύγχρονο αυτογεμές λειόκαννο αερίων είναι χαμένο από χέρι
Όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε ότι τη δουλειά την κάνει ο σκοπευτής. Το έχουμε ξαναπεί: πρακτικά εμείς είμαστε το όπλο. Στα κατάλληλα χέρια, ακόμα και μια γόβα στιλέτο θα κάνει θαύματα στην αυτοάμυνα. Το ότι το (θρυλικό) χράπα-χρούπα δεν έχει πλέον κανένα ουσιαστικό πλεονέκτημα για τον Έλληνα το έχουμε αναλύσει αρκετά στο παρελθόν. Το τι ανοησίες γράφονται κατά καιρούς για το πόσο καλύτερο είναι το επαναλληπτικό από την καραμπίνα αερίων πραγματικά δεν περιγράφεται – άνετα μπορούν να οδηγήσουν τον μέσο βλητικό επιστήμονα στο ψυχιατρείο. «Βαρεθήκαμε» να διαβάζουμε αντίστοιχα σχόλια και από μια μικρή μειοψηφία αναγνωστών στο δικό μας site. Απλά δεν πρόκειται να απαντήσουμε, δίνοντας συνέχεια σε καταστάσεις του τύπου «απόδειξε πως δεν είσαι ελέφαντας». Το συγκεκριμένο θέμα είναι βέβαια αρκετά μεγάλο και πολύπλοκο, και ο καθένας μπορεί να έχει την σεβαστή του άποψη, δημοκρατία έχουμε: Άλλοι οδηγούν αυτοκίνητο του 2015, κι άλλοι προτιμούν κάτι με μηχανικό τιμόνι και τεχνολογία του 1960. Τους αγαπάμε όλους και λατρεύουμε τα αυτοκίνητα του 1960 αλλά, πώς να το κάνουμε, το σύγχρονο είναι καλύτερο, έστω στα σημεία. Πάντως πέρσι μόνο είχαμε 73101 αναγνώστες, δημοκρατικό site είμαστε, καλό είναι να ακούγονται όλες οι γνώμες – ακόμα κι αν κάποιοι διαμαρτύρονται.
Για τα Καλάσνικοφ έχουμε σχολιάσει από παλιά:
«… Το ότι οι κακοί (εντός ή εκτός εισαγωγικών) χρησιμοποιούν ΑΚ είναι γνωστό. Αυτό δεν τους κάνει και ειδικούς στα όπλα όμως! Οι 30 σφαίρες είναι χρήσιμες σε μια σύντομη αναμέτρηση μόνο όταν κάποιος ρίχνει κατά ριπάς, αχρηστεύοντας την ακρίβεια του όπλου του. «Παίζοντας» man-to-man σε αποστάσεις 5-10m (τυπικές για πιστολίδι), θα προτιμούσα το λειόκαννο μου από οποιοδήποτε ραβδωτό, αφού με τη διασπορά θα έχω μια μικρή διόρθωση λάθους, αλλά και ένα κοντάκι ακριβώς στα μέτρα μου (άρα καλύτερη και ταχύτερη στόχευση). Οι 30 σφαίρες είναι άχρηστες, όταν χρειάζεσαι μία…»
Ζ. Η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει την αυτοάμυνα με πυροβόλα όπλα
Αυτό είναι ο ορισμός της ημιμάθειας: Η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει στον μέσο πολίτη την αγορά πυροβόλου για κυνήγι ή σκοποβολή και όχι για αυτοάμυνα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν απαγορεύει την αυτοάμυνα με αυτό, αν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Ο Ποινικός Κώδικας ορίζει ρητά άλλωστε ότι «δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας».
*1 ΥΓ. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε πως ένα 3σφαιρο όπλο είναι καλύτερο από ένα 10σφαιρο σε μια δύσκολη κατάσταση αυτοάμυνας. Για την ακρίβεια, μισούμε και σιχαινόμαστε την αλλοίωση της εργοστασιακής χωρητικότητας προς τα κάτω. Το να αφαιρέσουμε τον αποστάτη των 3 φυσιγγίων όμως μας περνά ταυτόχρονα στην παρανομία, ένα στρατόπεδο που δεν θέλουμε, και μία κατάσταση που δεν προτείνουμε για κανέναν. Αλλαγή της νομοθεσίας θέλουμε, όχι τις συνεχείς και βλακώδεις παραβιάσεις της, οι οποίες δίνουν τροφή στους νομοθέτες για να ετοιμάσουν ακόμα αυστηρότερα πλαίσια για τους απλούς πολίτες!
Και κάτι άλλο πάνω σε αυτή τη διεστραμμένη λογική: Αν μπει κάποιος στο «τριπάκι» να γίνει παράνομος, τι το θέλει το 5σφαιρο κυνηγητικό όπλο; Υπάρχουν τόσα τυφέκια μάχης, τόσα αντιαρματικά, τόσοι όλμοι… «Μα καλά τρελάθηκες; Τι να τον κάνω τον όλμο; Εγώ για να αφαιρέσω τον μειωτήρα μου σε ρώτησα!» Μου είπε ένας φίλος. Προφανώς αγνοούσε πως στα μάτια του νόμου είναι ένοχος παράνομης οπλοκατοχής, είτε έχει όλμο, είτε το νόμιμα αγορασμένο κυνηγετικό όπλο χωρίς το μειωτήρα…
Αναδημοσίευση από www.policenews.eu
