Σύμφωνα με το εθνικό μητρώο εξαφανισμένων ανθρώπων, 100.012 πρόσωπα χάθηκαν χωρίς ίχνος από τη 15η Μαρτίου 1964 ως τη 16η Μαΐου 2022. Περίπου το 75% ήταν άνδρες.
Οι εξαφανίσεις στο Μεξικό πολλαπλασιάστηκαν με φόντο το κύμα βίας των καρτέλ αφότου η τότε κυβέρνηση κήρυξε τον λεγόμενο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών» πριν από 16 χρόνια.
Σύμφωνα με το Κίνημα για τους Εξαφανισμένους, οργάνωση που αγωνίζεται για να εξιχνιαστούν οι υποθέσεις αυτές, οι επίσημοι αριθμοί είναι πολύ χαμηλότεροι από τις περιπτώσεις που καταγράφονται καθημερινά στο Μεξικό.
Τον Απρίλιο, η επιτροπή κατά των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων του ΟΗΕ είχε στηλιτεύσει την «ανησυχητική τάση ανόδου» των περιστατικών αυτής της φύσης, καλώντας την κυβέρνηση του προέδρου Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ να λάβει «μέτρα άμεσα» για να διορθωθούν τα πράγματα.
Η επιτροπή αυτή των Ηνωμένων Εθνών θεωρεί πως ο βασικός υπαίτιος για το φαινόμενο είναι το οργανωμένο έγκλημα, ενώ επισημαίνει επίσης την παραμέληση του προβλήματος από πλευράς των αρχών.
Η έλλειψη του απαιτούμενου προσωπικού στις δυνάμεις επιβολής του νόμου ώστε να μπορούν να διενεργούνται διεξοδικές έρευνες για τις εξαφανίσεις οδηγεί οικογένειες, συχνά μητέρες, να ενώνονται για να ψάξουν τους δικούς τους, ειδικά σε ομαδικούς τάφους.
Σύμφωνα με τη μεξικανική κυβέρνηση, στα νεκροτομεία της χώρας βρίσκονται πάνω από 37.000 πτώματα που δεν έχουν αναγνωριστεί. Μη κυβερνητικές οργανώσεις υπολογίζουν πως στην πραγματικότητα, ο αριθμός τους ανέρχεται σε 52.000.
Οι αρχές αποπειρώνται να δημιουργήσουν βάση δεδομένων για τους αγνοούμενους. Ωστόσο, πολλά πτώματα θάβονται χωρίς να έχουν αναγνωριστεί, εξαιτίας της οξείας έλλειψης χώρου στα νεκροτομεία.
Οι πρώτες εξαφανίσεις στη χώρα ανάγονται στον «βρόμικο πόλεμο» εναντίον επαναστατικών κινημάτων την περίοδο 1960-1980.
Το Μεξικό εξάλλου καταγράφει τουλάχιστον 340.000 φόνους -στην πλειονότητά τους, επρόκειτο για θύματα των συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος- από το 2006.
Φωτο αρχείου
