«Μα γιατί το έκανε;», είναι η πρώτη ερώτηση που κάνει ο καθένας όταν μάθει για μια δολοφονία, ειδικά όταν πρόκειται για τον ερωτευμένο σύζυγο που δολοφονεί τη σύζυγο του.
Στην ερώτηση «γιατί το έκανε;» συχνή απάντηση είναι «επειδή βρέθηκε εν βρασμώ ψυχής». Αυτός είναι νομικός όρος. Ψυχολογικά υπάρχει πολύ περισσότερο βάθος στην εξήγηση.
Ο δολοφόνος πάντα έχει κάποιο ιστορικό βίαιης συμπεριφοράς: λεκτικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά, ή με φυσικά χτυπήματα. Πρόκειται δηλαδή για άνθρωπο που στο παρελθόν έχει φερθεί άσχημα στη σύντροφο του -όχι μια δυο φορές, αλλά κατ’ εξακολούθηση. Είναι ο άνθρωπος που ζηλεύει παθολογικά, που είναι καχύποπτος, που πιστεύει ότι όλοι σχεδιάζουν κάτι εναντίον του, είναι εκδικητικός, παρορμητικός, ανάλγητος, δε νοιάζεται δηλαδή για το πώς αισθάνεται η σύντροφος του ή ποιες είναι οι επιπτώσεις της δικής του συμπεριφοράς στη σύντροφο του.
Σύμπλεγμα κατωτερότητας
Ο δολοφόνος έχει -επιφανειακά τουλάχιστον- αυξημένη αυτοπεποίθηση και υπέρμετρη σιγουριά για τον εαυτό του. Πάσχει από σύμπλεγμα ανωτερότητας, φέρεται αλαζονικά και υποτιμά τους άλλους και όλα αυτά για να κρύψει τη βαθύτερη αίσθηση μειονεξίας και αυτοαμφισβήτησης που τρώει τα σωθικά του. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος της παράλογης συμπεριφοράς του προς τη σύντροφο του. Φοβάται όχι απλώς μήπως τη χάσει, αλλά μήπως αυτή τον αφήσει για κάποιον άλλον καλύτερο -και η σκέψη μόνο τον τρελαίνει και τον κάνει να φέρεται με ακόμα πιο έντονα, κακοποιητικά και παράλογα.
Η διαταραγμένη «αγάπη»
Δυστυχώς όμως, όταν οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι εξηγούν την παράλογη και κακοποιητική συμπεριφορά στα πλαίσια του έρωτα: θεωρούν ότι όταν κάποιος είναι τρελός από έρωτα δικαιούται να φέρεται παθιασμένα: να κυνηγάει την κοπέλα του, να ζηλεύει παράφορα, να εκδηλώνει δραματικά την αγάπη του, να κάνει σκηνές, να της απαγορεύει πράγματα, να ζητάει παράλογη αποκλειστικότητα για να την απομονώνει από τον υποστηρικτικό της περίγυρο για να την έχει όλη δική του. Αυτά όλα είναι ΛΑΘΟΣ!! Τέτοιες συμπεριφορές ΔΕΝ δείχνουν έρωτα! Δείχνουν χαρακτηριστικά της διαταραχής ναρκισσιστικής ή ψυχοπαθητικής προσωπικότητας. Μια γυναίκα και ο περίγυρος της δεν τα αντιλαμβάνονται εγκαίρως, διότι παραδέρνονται από τη λαμπρότητα των δειγμάτων αγάπης και των φυσιολογικών στιγμών -γιατί υπάρχουν και αυτά!
Το προφίλ του δολοφόνου είναι ξεκάθαρα το προφίλ ενός ανθρώπου που έχει κάποια ψυχιατρική διαταραχή, η οποία όμως είναι αδιάγνωστη. Ο δολοφόνος ξέρει να ελίσσεται και να συγκαλύπτει τα σημάδια της διαταραχής. Συχνά επιβάλλει στους άλλους το δικό του αφήγημα και έτσι εξηγούν τη συμπεριφορά του ως ξεσπάσματα θυμού, αλλά και έντονου πάθους. Και στη συνέχεια καλύπτει τα ίχνη του με εκδηλώσεις λατρείας.
Η μεγαλομανία και το τέλειο έγκλημα
Οι δολοφόνοι με ναρκισσιστική ή ψυχοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας θέλουν να κάνουν το τέλειο έγκλημα, διότι έτσι επιβεβαιώνουν το «εγώ» και τη μεγαλομανία τους. Νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν και να ξεγελάσουν τους άλλους, τους οποίους υποτιμούν και έτσι να «αποδείξουν» την υπέροχη τους. Όμως μέσα στη μεγαλομανία τους κάνουν λάθη, λένε ψέματα, πέφτουν σε αντιφάσεις και πιάνονται οι ίδιοι στα δίχτυα που έστησαν για τον άλλον. Και αυτή είναι η ύστατη απόδειξη της δειλίας, της μικροψυχίας, και της ψυχοπαθολογίας τους: πρόκειται για δειλούς ανθρώπους που δεν παραδέχονται το σφάλμα τους, δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους και κατά βάθος δε μετανιώνουν ποτέ για όσα έκαναν και τον πόνο που προξένησαν γύρω τους αφαιρώντας μια ζωή και επηρεάζοντας δεκάδες άλλες ζωές συγγενών και φίλων της δολοφονημένης.
Δρ. Λίζα Βάρβογλη
Ψυχολόγος – Συγγραφέας
Πηγή: https://varvogli.gr/
