Η δίωξη και η ποινή για απειλή, υπάγεται στα εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας και προβλέπεται στο άρθρο 333 του Ποινικού Κώδικα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο:
“1. Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας τον με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.
Με την ποινή του προηγούμενου εδαφίου τιμωρείται και όποιος, χωρίς απειλή βίας ή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης, προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία, με την επίμονη καταδίωξη ή παρακολούθησή του, όπως ιδίως με την επιδίωξη διαρκούς επαφής μέσω τηλεπικοινωνιακού ή ηλεκτρονικού μέσου ή με επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον αυτού, παρά την εκπεφρασμένη αντίθετη βούλησή του.
2. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση.”
Συνεπώς, η δίωξη και η ποινή για απειλή, στοιχειοθετείται όταν:
α) Με οποιοδήποτε τρόπο, προφορικό, γραπτό, νεύματα, εκφράσεις, κινήσεις, ο δράστης απειλήσει το θύμα. Εάν η απειλή συνδυάζεται με προσβολή άλλου εννόμου αγαθού του θύματος, ο δράστης τιμωρείται με την αντίστοιχη διάταξη που προστατεύει αυτό το αγαθό. Για παράδειγμα, εάν ο δράστης απειλήσει με όπλο το θύμα για να τον εξαναγκάζει να του το παραδώσει τα χρήματά του, τιμωρείται για ληστεία (αρ. 380 ΠΚ).
β) Δημιουργείται στο θύμα “τρόμος ή ανησυχία”, ακόμη και χωρίς απειλή, στην περίπτωση “επίμονης καταδίωξης ή παρακολούθησή του”, ενώ στο σημείο αυτό, αναφέρεται από τον νομοθέτη ενδεικτικός τρόπος “όπως ιδίως με την επιδίωξη διαρκούς επαφής μέσω τηλεπικοινωνιακού ή ηλεκτρονικού μέσου ή με επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον αυτού”. Το κριτήριο της αναφοράς για τη διαπίστωση της πρόκλησης τρόμου ή ανησυχίας, είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος και όχι ο μέσος συνετός αντίστοιχος.
γ) Υπάρχει δόλος, δηλαδή, ο δράστης θα πρέπει να έχει σκοπό να προκαλέσει “τρόμος ή ανησυχία” στο θύμα.
δ) Η απειλή, αφορά παράνομη πράξη.
Επιπρόσθετα, κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί ότι, δεν απαιτείται να είναι πραγματοποιήσιμη η απειλή, είναι όμως απαραίτητο το θύμα να θεωρεί την απειλή ως τέτοια και, να του προκαλέσει τρόμο ή ανησυχία.
Περαιτέρω, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με την παρ. 2 του εν λόγω άρθρου (333 ΠΚ), για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση. Κατά συνέπεια, “…. το αξιόποινο εξαλείφεται αν ο δικαιούχος δεν υποβάλει την έγκληση μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που έλαβε γνώση για την πράξη που τελέστηκε και για το πρόσωπο που την τέλεσε ή για έναν από τους συμμετόχους της.” (παρ.1, αρ. 117 ΠΚ). Δηλαδή, ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΊΤΑΙ, εάν δικαιούχος δεν υποβάλει την έγκληση μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που έλαβε γνώση για την πράξη.
Τέλος, κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί επιγραμματικά ότι, η δίωξη και η ποινή για απειλή, εξειδικεύεται και κλιμακώνεται περαιτέρω, στο πλαίσιο του ν. 3500/2006, “Για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και άλλες διατάξεις” (άρθρο 7: ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και άρθρο 10: παρακώλυση απονομής της δικαιοσύνης).
Υ.Γ. Το άρθρο έχει σκοπό να δώσει μία γενική περιγραφή του θέματος, ώστε να καταστήσει την αρχική πληροφορία χρήσιμη ως σημείο προσοχής και όχι να αντικαταστήσει τον δικηγόρο. Οι παράγοντες σε κάθε επιμέρους υπόθεση πιθανόν να διαφοροποιούν ριζικά τον τρόπο ενέργειας.
Κ. Αθανασόπουλος-Δικηγόρος
