Άγιος Νικόλαος, προστάτης των Ελλήνων ναυτικών, του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος γιορτάζει 6 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης Άγιος των ναυτικών, του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού.
Κάποτε, ο Άγιος Νικόλαος αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν.
Ο Άγιος Νικόλαος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε.
Πότε καθιερώθηκε η 6 Δεκεμβρίου ως γιορτή/αργία του Ναυτικού
Η εορτή του Αγίου Νικολάου ως ημέρα εορτής και αργίας, για το Εμπορικό και Πολεμικό Ναυτικό καθιερώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1901, μετά από έγκριση της πρότασης του Υπουργού Ναυτικών, Κορδά από τον Βασιλέα Γεώργιο Α’.
Η πρόταση που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 263/1901:
“Η επέτειος εορτή του Αγίου Νικολάου θεωρείται εορτή των απανταχού ναυτιλλομένων χριστιανών και εορτάζεται υπό τούτων την 6 Δεκεμβρίου η μνήμη του Αγίου μετά ιδιαιτέρως εύλαβείας, και πολύ ευλόγως, θεωρουμένου του Αγ. Νικολάου ως προστάτου και αντιλήπτορος των ναυτιλλομένων.
Τούτου ένεκεν η υπηρεσία ημών επάναγκες θεωρεί την εξαίρεσιν της 6ης Δεκεμβρίου από πάσης εργασίας ου μόνου εν τω Ναυστάθμω, αλλά και εν παντί άλλω ναυτικώ ιδρύματι και επί τούτοις παρακαλούμεν την Υμετέραν Μεγαλειότητα ίνα ευδοκούσα εγκρίνη την εξαίρεσιν της ημέρας ταύτης από πάσης εν τω Β. Ναυτικώ έργαίας και ορίση ταύτην ως ιδιαιτέραν εορτήν του Βασιλικού και εμπορικού ναυτικού.
Ο Υπουργός των Ναυτικών Γ. ΚΟΡΠΑΣ“
Έτσι λοιπόν, η 6 Δεκεμβρίου, ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος Νικόλαος είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη αργία είναι επίσης, για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή.
Ο βίος του Αγίου Νικολάου
Ο Άγιος Νικόλαος είναι Μικρασιάτης άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Νικόλαος γεννήθηκε το 270 στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες γονείς ευκατάστατους. Ήταν επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας (Μικρά Ασία), γι’ αυτό και αναφέρεται και ως Νικόλαος Μύρων, ενώ στη Δύση αναφέρεται και ως Νικόλαος του Μπάρι, καθώς στην Ιταλική πόλη Μπάρι βρίσκονται τα λείψανά του.
Σε νεαρή ηλικία, ο Νικόλαος, έμεινε ορφανός και κληρονόμησε μεγάλη περιουσία. Από νωρίς στη ζωή του είχε αφιερωθεί στα Θεία. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο και έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο. Από τη θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια.
Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι Χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Ο Άγιος Νικόλαος αποδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων.
Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες αφαίρεσαν τα περισσότερα και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στην Βασιλική του Αγίου Νικολάου, που θεμελιώθηκε εκεί το 1087 ακριβώς για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου.
